🔊 Judasz Iskariota (Judasz to grecka forma imienia Juda, Iskariota – hebr. אִישׁ־קְרִיּוֹת – mąż z Kariotu, dosłownie „mąż kariocki”) – jeden z apostołów, według przekazów Ewangelii synoptycznych wydał Jezusa Chrystusa w ręce Sanhedrynu (według Mateusza za trzydzieści srebrników), po czym – również według Mateusza – popełnił samobójstwo. Jeśli chodzi o genezę przydomku Iskariota, wysunięto trzy hipotezy: pochodzi od miejsca pochodzenia Judasza – miasta Kariot (południowa Judea – Joz 15,25); pogląd ten potwierdza fakt, że Judasz był też nazywany synem Szymona Iskarioty (J 13,26); wedle tej opinii byłby jedynym z Dwunastu, który nie pochodził z Galilei, związany jest ze słowem sicarius, co znaczyłoby, że Judasz był związany z sykariuszami, skrajnym odłamem zelotów (pogląd odrzucany lub przyjmowany za najbardziej prawdopodobny), pochodzi od aramejskiego słowa iszkarja (kłamca) – w myśl tej teorii został on nadany Judaszowi dopiero przez tradycję chrześcijańską. Źródła przypisują Judaszowi różne sposoby popełnienia samobójstwa. Mt 27,5: „Rzuciwszy srebrniki ku przybytkowi oddalił się, potem poszedł i powiesił się”. Według Piotra (Dz 1,18) „spadłszy głową na dół, pękł”. Natomiast według Papiasza „zdrajca tak się roztył, iż nie mógł tam, gdzie łatwo przejeżdżał wóz, przejść nawet z pochyloną głową”. Chrześcijanie wierzą, że fakty te zostały przepowiedziane w Starym Testamencie (zob. Mt 27,3–10; 13,18–19; Dz 1,15–20).