Wynagrodzenie chorobowe a zasiłekNa samym początku należy podkreślić, że jeśli w danym miesiącu pracownik zachoruje, to przysługuje mu albo wynagrodzenie chorobowe, albo zasiłek. Co ważne, przez 33 dni w roku (lub 14 dni w przypadku pracowników powyżej 50. roku życia) wynagrodzenie chorobowe wypłaca pracodawca. Jeśli pracownik wykorzysta limit wynagrodzenia chorobowego (33 dni), to po tym okresie wypłatę świadczeń przejmuje ZUS i wtedy pracodawca przekazuje zaświadczenie ZUS Z-3 za pracownika. Bywają sytuacje, że pracownik przekracza 33. dzień choroby w trakcie miesiąca i to ZUS przejmuje wypłatę zasiłku, przez co pracownik otrzymuje przelew od pracodawcy, a osobno z ZUS-u. W praktyce ZUS ma 30 dni na wypłatę świadczenia od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do zasiłku. Pracodawca powinien więc przekazać dokumenty niezwłocznie, aby czas oczekiwania na środki z Zakładu nie wydłużył się. Nie zawsze jednak to ZUS jest płatnikiem zasiłków. Czasami to uprawnienie przysługuje pracodawcy i to on wypłaca pracownikowi zarówno wynagrodzenie chorobowe, jak i zasiłek chorobowy. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku wysokiego stanu zatrudnienia, a mianowicie jeśli na dzień 30 listopada płatnik (firma) zgłaszała do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 osób. Wówczas z dniem 1 stycznia przejmuje wypłatę świadczeń – np. do wypłaty zasiłków z ubezpieczeń społecznych w 2023 roku upoważniony będzie pracodawca, który na dzień 30 listopada 2022 roku zgłosił do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 osób. Wynagrodzenie zasadnicze w miesiącu choroby Bez względu na to, czy pracownik choruje i przysługuje mu jeszcze wynagrodzenie chorobowe, czy też zasiłek, oraz bez względu na to, czy płatnikiem zasiłku jest ZUS, czy firma – wynagrodzenie zasadnicze (czyli wynagrodzenie za czas przepracowany) w miesiącu choroby zawsze ustalane jest tak samo. Zostanie ono proporcjonalnie pomniejszone, czyli w dużym uproszczeniu pracownik w miesiącu otrzyma dwie składowe pensji: wynagrodzenie zasadnicze proporcjonalnie pomniejszone za czas choroby wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek – w przypadku tego drugiego wypłaci go albo pracodawca, albo osobnym przelewem ZUS.Ustalenie wynagrodzenia zasadniczego w miesiącu, w którym pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim, tak jak wspomniano, liczone jest identycznie. Ustalając wynagrodzenie zasadnicze w miesiącu choroby, należy dokonać trzech prostych obliczeń. W pierwszej kolejności kwotę wynagrodzenia zasadniczego brutto (kwota z umowy) trzeba podzielić przez 30 dni. Dzielnik 30 jest stały i nie zależy od liczby dni kalendarzowych przypadającej w miesiącu choroby.Otrzymaną kwotę mnożymy przez liczbę dni zwolnienia chorobowego pracownika.W ostatnim kroku należy od wynagrodzenia zasadniczego brutto odjąć kwotę ustaloną za czas nieobecności. Otrzymana kwota stanowi wynagrodzenie brutto za dany miesiąc. Od tej kwoty w standardowy sposób trzeba odjąć składki ZUS oraz podatek dochodowy.W miesiącu nieobecności spowodowanej chorobą, tj. gdy pracownik otrzymał od pracodawcy wynagrodzenie chorobowe lub pobierał m.in.: zasiłek chorobowy, zasiłek macierzyński, zasiłek opiekuńczy, świadczenie rehabilitacyjne, wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca liczymy według jednego schematu. Oczywiście wynagrodzenie zasadnicze za miesiąc choroby zostanie również powiększone o kwotę wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego, przy czym zarówno wynagrodzenie, jak i zasiłek liczone są zupełnie inaczej niż podstawa za czas przepracowany (wynagrodzenie zasadnicze). Przykład 1. Pani Magda jest zatrudniona na etat i zarabia 4 000,00 zł brutto. We wrześniu 2023 roku zachorowała. Nie była to jej pierwsza choroba w tym roku. Pani Magda poszła na zwolnienie chorobowe na 12 dni. Za 10 dni pani Magdzie przysługuje wynagrodzenie chorobowe, zaś za pozostałe 2 dni zasiłek, który wypłaca ZUS. Jakie wynagrodzenie zasadnicze otrzyma pracownica? Obliczenie wygląda następująco: 4 000,00 zł / 30 dni = 133,33 zł133,33 zł x 12 dni chorobowego = 1 599,96 zł4 000,00 zł – 1 599,96 zł = 2 400,04 zł Pani Magda otrzyma 2 400,04 zł brutto wynag

Wystarczy być zgłoszonym w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna. Podczas obowiązkowych wizyt, urzędnik może zaproponować kilka ofert stażu, które odpowiadają wykształceniu i kwalifikacjom bezrobotnego. Jeżeli urząd pracy nie zaproponuje żadnej oferty, warto wziąć sprawy w swoje ręce – bezrobotny może na własną rękę znaleźć pracodawcę, który będzie chętny na organizację stażu.

Przypuśćmy, że prowadzimy sondę uliczną, przepytując przechodniów z różnic między przychodem a dochodem. Czego się wówczas dowiemy? Dla wielu osób granica między tymi dwoma pojęciami będzie mglista, inne natomiast stwierdzą, że można ich używać wymiennie. Trudno się dziwić takim wypowiedziom, jeśli pochodzą one od osób pracujących na etacie. Znajomość różnicy między przychodem a dochodem nabiera większego znaczenia, kiedy w grę wchodzi prowadzenie lub współprowadzenie finansów firmy. Nie oznacza to oczywiście, że rozróżnianie obu tych pojęć jest dla reszty świata zupełnie nieistotne. Nic bardziej mylnego! Przychód a dochód – różnica Zacznijmy od przychodu, ponieważ stąd łatwiej nam będzie poprowadzić dalsze porównanie. Zgodnie z najprostszą definicją, przychodem nazywamy korzyść materialną uzyskaną m.in. w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej, stosunku pracy, posiadania nieruchomości, pracy nakładczej czy dokonania transakcji. Zwykle chodzi jednak o łączny wpływ netto ze sprzedaży różnego rodzaju dóbr lub wykonania usług w ramach konkretnego okresu rozliczeniowego. Może to być jednakowo standardowy miesiąc, kwartał, rok obrachunkowy, a nawet dzień. Co istotne, choć przychód nie jest równoznaczny z faktyczną sytuacją finansową konkretnej osoby lub firmy, nadal zobowiązuje do uregulowania podatku dochodowego. Przychód określa się mianem kwoty należnej – to od niego tak naprawdę rozpoczyna się procedura finansowa. Już na tym etapie czytelnik sam może sobie odpowiedzieć na pytanie, czym jest dochód. Sięgając po najprostsze wyjaśnienie, jest to różnica między przychodem a wszelkimi kosztami poniesionymi w wyniku procedur skarbowych. To właśnie z tego punktu określić można faktyczną sytuację finansową osoby fizycznej lub przedsiębiorstwa. Mówiąc jeszcze prościej, są to zarobione pieniądze, które spokojnie można wydawać zgodnie z własnym uznaniem, potrzebami, a przede wszystkim zdrowym rozsądkiem. Jeżeli natomiast koszty przewyższą przychody, dochodem nazwiemy poniesioną stratę.Rozróżniamy dwa rodzaje dochodu: dochód brutto i dochód netto. Ten pierwszy jest całością wynagrodzenia, wraz z wszystkimi środkami, z których będziemy musieli uregulować składki ZUS oraz zaliczki na podatek dochodowy. Dochodem netto określamy natomiast naszą sytuację finansową po odjęciu powyższych elementów. Mówiąc wprost, są to pieniądze, które pozostają nam „na czysto”. Dochód brutto — jak wyliczyć? W celu wyliczenia dochodu brutto najłatwiej posłużyć się prostym rachunkiem: przychody – koszty uzyskania przychodu = dochód brutto. Proste, prawda? To jednak dopiero początek. Znając podstawę, można przejść do szczegółów. Warunkiem zaistnienia dochodu jest uzyskanie przychodów, które przekroczą koszty. Przedsiębiorcy mają wpływ na poziom kosztów, jakie ponosi ich firma, wpisując wszelkie wydatki wynikające z działalności do kosztów księgowych. Jest to działanie, które nie tylko pomniejsza dochód, ale przede wszystkim jest sposobem na obniżenie podatku dochodowego. Prawo daje przedsiębiorcy jedynie ogólny zarys wydatków, które mogą zostać wpisane w poczet kosztów firmowych. Koszty, które można odliczyć od podatku przede wszystkim, muszą być związane z prowadzoną działalnością (ten punkt daje księgowemu dość spore pole do popisu) i zostać właściwie udokumentowane (patrz poprzedni nawias). Nie może to być zatem wydatek związany z prywatnymi przyjemnościami bądź celami, które nijak mają się do spraw przedsiębiorstwa. Poniesiony koszt musi mieć na celu zapewnienie firmie przychodów. Co do zasady, od podatku nie odliczymy noclegu, usług gastronomicznych (w tym alkoholu) ani kosztów reprezentacji. Przedsiębiorca nie odpisze od podatku prezentów wręczanych pracownikom lub kontrahentom, jeżeli nie są one jego produkcji. Odliczy natomiast koszty związane z zakupem odzieży ochronnej i posiłków regeneracyjnych dla pracowników, gdyż przekładają się one na podniesienie jakości pracy, a co za tym idzie, wpływają na przychody firmy.Księgowi dzielą koszty na dwie grupy: bezpośrednie i pośrednie. Pierwsza kategoria związana jest z wydatkami, które mają bezpośredni