Powrót do pracy po L4 trwającym ponad 30 dni oznacza dla pracodawcy konieczność skierowania pracownika na badania lekarskie w celu potwierdzenia jego zdolności do podjęcia pracy. Doprecyzowane zostało to dokładnie w art. 229 § 2 Kodeksu Pracy. Art. 229 § 2 Kodeksu PracyPracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Pracodawca, przewidując powrót do pracy po L4 pracownika, powinien wystawić skierowanie na badania medycyny pracy. Za badania lekarskie w ramach medycyny pracy, czy to wstępne, okresowe czy kontrolne, koszt ponosi zawsze pracodawca. Pracownik jest zobowiązany stawić się na badania kontrolne, gdyż pracodawca nie może dopuścić go do pracy bez ważnych badań. Taki obowiązek również wynika wprost z przepisów. Art. 211. Kodeksu PracyPrzestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany: (...)5)poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich. POLECAMY Ogłoszenia o pracę z całej Polski Poznaj wybrane oferty pracodawców Weź udział w rekrutacji Podziel się opinią Zobacz ogłoszenia Dowiedz się ile możesz zarabiać w innej firmie na takim samym stanowisku Badania kontrolne a obowiązki pracodawcyBadania medycyny pracy powinny być wykonywane w miarę możliwości w godzinach pracy. Za czas przeznaczony na badania profilaktyczne, w trakcie którego nie wykonujemy pracy, należy się pracownikowi wynagrodzenie jak za czas wykonywania pracy. Pracodawca ma obowiązek ustosunkować się do wyników badań kontrolnych i zaleceń lekarza orzecznika. Tak więc, jeżeli stan zdrowia pracownika skierowanego na badania, nie pozwala na powrót do pracy na stanowisko zajmowane przed okresem niezdolności do pracy, pracodawca zobligowany jest do jego reorganizacji pracy danej osoby. Pracodawca w takim przypadku powinien odsunąć pracownika od pracy, może on np. przenieść pracownika na inne stanowisko, które nie nadwyręży stanu zdrowia pracownika. Pracodawca zobowiązany jest ustosunkować się do wyniku badań pracownika. Jeżeli pracownik nie jest zdolny do wykonywania pracy na danym stanowisku, pracodawca nie może dopuścić go do pracy. Powrót do pracy po L4 a uchylanie się od obowiązku wykonania badań lekarskichW przypadku uchylania się od obowiązku poddania się profilaktycznym badaniom lekarskim w ramach medycyny pracy, pracodawca może nałożyć na pracownika karę upomnienia, nagany lub karę pieniężną. W skrajnych przypadkach niepoddanie się badaniom medycyny pracy może nawet stanowić podstawę do rozwiązania umowy o pracę z winy pracownika.Polecamy: Urlop macierzyński, a niespodziewana choroba

Wynagrodzenie chorobowe a zasiłekNa samym początku należy podkreślić, że jeśli w danym miesiącu pracownik zachoruje, to przysługuje mu albo wynagrodzenie chorobowe, albo zasiłek. Co ważne, przez 33 dni w roku (lub 14 dni w przypadku pracowników powyżej 50. roku życia) wynagrodzenie chorobowe wypłaca pracodawca. Jeśli pracownik wykorzysta limit wynagrodzenia chorobowego (33 dni), to po tym okresie wypłatę świadczeń przejmuje ZUS i wtedy pracodawca przekazuje zaświadczenie ZUS Z-3 za pracownika. Bywają sytuacje, że pracownik przekracza 33. dzień choroby w trakcie miesiąca i to ZUS przejmuje wypłatę zasiłku, przez co pracownik otrzymuje przelew od pracodawcy, a osobno z ZUS-u. W praktyce ZUS ma 30 dni na wypłatę świadczenia od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień do zasiłku. Pracodawca powinien więc przekazać dokumenty niezwłocznie, aby czas oczekiwania na środki z Zakładu nie wydłużył się. Nie zawsze jednak to ZUS jest płatnikiem zasiłków. Czasami to uprawnienie przysługuje pracodawcy i to on wypłaca pracownikowi zarówno wynagrodzenie chorobowe, jak i zasiłek chorobowy. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku wysokiego stanu zatrudnienia, a mianowicie jeśli na dzień 30 listopada płatnik (firma) zgłaszała do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 osób. Wówczas z dniem 1 stycznia przejmuje wypłatę świadczeń – np. do wypłaty zasiłków z ubezpieczeń społecznych w 2023 roku upoważniony będzie pracodawca, który na dzień 30 listopada 2022 roku zgłosił do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 osób. Wynagrodzenie zasadnicze w miesiącu choroby Bez względu na to, czy pracownik choruje i przysługuje mu jeszcze wynagrodzenie chorobowe, czy też zasiłek, oraz bez względu na to, czy płatnikiem zasiłku jest ZUS, czy firma – wynagrodzenie zasadnicze (czyli wynagrodzenie za czas przepracowany) w miesiącu choroby zawsze ustalane jest tak samo. Zostanie ono proporcjonalnie pomniejszone, czyli w dużym uproszczeniu pracownik w miesiącu otrzyma dwie składowe pensji: wynagrodzenie zasadnicze proporcjonalnie pomniejszone za czas choroby wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek – w przypadku tego drugiego wypłaci go albo pracodawca, albo osobnym przelewem ZUS.Ustalenie wynagrodzenia zasadniczego w miesiącu, w którym pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim, tak jak wspomniano, liczone jest identycznie. Ustalając wynagrodzenie zasadnicze w miesiącu choroby, należy dokonać trzech prostych obliczeń. W pierwszej kolejności kwotę wynagrodzenia zasadniczego brutto (kwota z umowy) trzeba podzielić przez 30 dni. Dzielnik 30 jest stały i nie zależy od liczby dni kalendarzowych przypadającej w miesiącu choroby.Otrzymaną kwotę mnożymy przez liczbę dni zwolnienia chorobowego pracownika.W ostatnim kroku należy od wynagrodzenia zasadniczego brutto odjąć kwotę ustaloną za czas nieobecności. Otrzymana kwota stanowi wynagrodzenie brutto za dany miesiąc. Od tej kwoty w standardowy sposób trzeba odjąć składki ZUS oraz podatek dochodowy.W miesiącu nieobecności spowodowanej chorobą, tj. gdy pracownik otrzymał od pracodawcy wynagrodzenie chorobowe lub pobierał m.in.: zasiłek chorobowy, zasiłek macierzyński, zasiłek opiekuńczy, świadczenie rehabilitacyjne, wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca liczymy według jednego schematu. Oczywiście wynagrodzenie zasadnicze za miesiąc choroby zostanie również powiększone o kwotę wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego, przy czym zarówno wynagrodzenie, jak i zasiłek liczone są zupełnie inaczej niż podstawa za czas przepracowany (wynagrodzenie zasadnicze). Przykład 1. Pani Magda jest zatrudniona na etat i zarabia 4 000,00 zł brutto. We wrześniu 2023 roku zachorowała. Nie była to jej pierwsza choroba w tym roku. Pani Magda poszła na zwolnienie chorobowe na 12 dni. Za 10 dni pani Magdzie przysługuje wynagrodzenie chorobowe, zaś za pozostałe 2 dni zasiłek, który wypłaca ZUS. Jakie wynagrodzenie zasadnicze otrzyma pracownica? Obliczenie wygląda następująco: 4 000,00 zł / 30 dni = 133,33 zł133,33 zł x 12 dni chorobowego = 1 599,96 zł4 000,00 zł – 1 599,96 zł = 2 400,04 zł Pani Magda otrzyma 2 400,04 zł brutto wynag

Świadczenia kompensacyjne – komu przysługują?Aby nabyć prawo do świadczenia kompensacyjnego, należy spełnić łącznie trzy warunki. Pierwszym z nich jest ukończenie odpowiedniego wieku. W myśl art. 4.3 świadczenia kompensacyjne przysługują nauczycielowi, który ukończył (lub ukończy) w latach: 2009–2014 – 55 lat 2015–2016 – 55 lat w przypadku kobiet i 56 lat w przypadku mężczyzn 2017–2018 – 55 lat w przypadku kobiet i 57 lat w przypadku mężczyzn 2019–2020 – 55 lat w przypadku kobiet i 58 lat w przypadku mężczyzn 2021–2022 – 55 lat w przypadku kobiet i 59 lat w przypadku mężczyzn 2023–2024 – 55 lat w przypadku kobiet i 60 lat w przypadku mężczyzn 2025–2026 – 56 lat w przypadku kobiet i 61 lat w przypadku mężczyzn 2027–2028 – 57 lat w przypadku kobiet i 62 lat w przypadku mężczyzn 2029–2030 – 58 lat w przypadku kobiet i 63 lat w przypadku mężczyzn 2031–2032 – 59 lat w przypadku kobiet i 64 lat w przypadku mężczyzn.Oprócz odpowiedniego wieku, nauczyciel w celu nabycia uprawnień do świadczenia kompensacyjnego powinien legitymować się okresami składkowymi i nieskładkowymi wynoszącymi 30 lat, w tym powinien posiadać łącznie 20 lat pracy w wymiarze co najmniej ½ obowiązkowego wymiaru zajęć w placówkach edukacyjnych, w skład których wchodzą: Zobacz też Przerwa obiadowa w pracy publiczne i niepubliczne przedszkola szkoły publicznych i niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych publiczne i niepubliczne placówki kształcenia ustawicznego młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania ośrodki rewalidacyjno-wychowawcze umożliwiające dzieciom i młodzieży, w tym dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnościami sprzężonymi, z których jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna, realizację obowiązku szkolnego i obowiązku nauki placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania.Ostatnim warunkiem niezbędnym do otrzymania świadczenia jest rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy. Rozwiązanie umowy powinno nastąpić na wniosek interesanta. Prawa do świadczenia kompencjacyjnego nie traci się również, jeżeli: stosunek pracy został rozwiązany na skutek:całkowitej lub częściowej likwidacji szkoły zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmiany planu nauczania uniemożliwiające dalsze zatrudnienie.stosunek pracy wygasł w związku z:upłynięciem 6-miesięcznego okresu pozostawania w stanie nieczynnym odmową przez nauczyciela pozostającego w stanie nieczynnym podjęcia pracy w pełnym wymiarze zajęć na czas nieokreślony lub na okres, na który została zawarta umowa w tej samej szkole, na tym samym lub innym stanowisku, pod warunkiem posiadania przez nauczyciela wymaganych kwalifikacji. POLECAMY Ogłoszenia o pracę z całej Polski Poznaj wybrane oferty pracodawców Weź udział w rekrutacji Podziel się opinią Zobacz ogłoszenia Dowiedz się ile możesz zarabiać w innej firmie na takim samym stanowisku Ile wynosi świadczenie kompensacyjne?Wysokość świadczenia kompensacyjnego jest ustalana indywidualnie. Zgodnie z art. 5 ustawy kwotę należnego świadczenia kompensacyjnego otrzymuje się dzieląc podstawę obliczenia emerytury, ustalonej zgodnie z art. 25 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku 60 lat. Wysokość świadczenia kompensacyjnego nie może być niższa od wysokości najniższej emerytury. Oznacza to, że od 1 marca 2019 roku przyznane świadczenie kompensacyjne nie może być mniejsze niż 1100 zł. Świadczenie kompensacyjne podlega okresowej waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie o emeryturach i rentach z FUS. Jakie dokumenty należy złożyć, aby otrzymać świadczenie kompensacyjne?W celu ustalenia prawa do świadczenia kompensacyjnego, zainteresowany powinien złożyć w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych następujące dokumenty: wniosek o nauczycielskie świadczenie kompensacy