Katalog zwolnień od pracy został wymieniony w rozporządzeniu w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. Wśród nich wyróżnia się również szczepienia. Zwolnienia od pracy na czas wykonania szczepienia W § 9 wspomnianego rozporządzenia czas przeznaczony na szczepienia ochronne wymieniono jako jedno ze zwolnień, których powinien udzielić pracodawca. Jednakże warto zwrócić uwagę, że został tam postawiony istotny warunek, czyli obligatoryjność wynikająca z przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych, o zwalczaniu gruźlicy oraz o zwalczaniu chorób wenerycznych. § 9 rozporządzenia w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas niezbędny do przeprowadzenia obowiązkowych badań lekarskich i szczepień ochronnych przewidzianych przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych, o zwalczaniu gruźlicy oraz o zwalczaniu chorób wenerycznych. Zobacz też Zwolnienie na poszukiwanie pracy - czy pracodawca może go nie udzielić? Niewykorzystanie dnia wolnego za święto a rozwiązanie umowy Czy pracownik może zostać zwolniony za brak szczepienia na COVID-19? Zwolnienie od pracy na czas szczepienia przeciw COVID-19 Obowiązkowe szczepienia ochronne wraz ze wskazaniem, kto takowym powinien się poddać, zostały określone w ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. W akcie tym wskazano, że osoby przebywające na terenie Polski powinny poddać się szczepieniom ochronnym wymienionym w rozporządzeniu w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych. Nie znajdziemy tam jednak informacji dotyczącej obligatoryjnego poddania się szczepieniu przeciwko SARS-CoV-2. Nakazu odbycia szczepienia przeciwko koronawirusowi nie przewidziano także w przepisach wprowadzonych w czasie pandemii. Oznacza to, że szczepienia przeciwko COVID-19 mają formę dobrowolną, mimo że wirus jest uznany za chorobę zakaźną. Warto jednak zauważyć, że z przepisów Kodeksu pracy wynika, że pracodawca powinien zapewnić pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Na podstawie art. 207 Kodeksu pracy można uznać, że pracownikowi przysługuje zwolnienie od pracy na czas szczepienia przeciw COVID-19. Art. 207 § 1 Kodeksu pracy Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Na zakres odpowiedzialności pracodawcy nie wpływają obowiązki pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz powierzenie wykonywania zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy specjalistom spoza zakładu pracy, o których mowa w art. 23711. W związku z tym, że przepisy nie są jednoznaczne, zwolnienie takie będzie zależne jedynie od dobrej woli pracodawcy. Pracownik, który będzie chciał się poddać szczepieniu, może w tym przypadku wnioskować o: urlop wypoczynkowy wyjście prywatne. Zatrudniony, który weźmie urlop, musi pamiętać o tym, aby poinformować pracodawcę o swojej nieobecności z odpowiednim wyprzedzeniem oraz złożyć odpowiedni wniosek. Natomiast jeżeli zwolnienie od pracy na czas szczepienia przeciw COVID-19 będzie miało charakter wyjścia prywatnego, to co do zasady pracownik może je odpracować. W sytuacji gdy tego nie zrobi, pracodawca może mu obniżyć wynagrodzenie za czas nieprzepracowany. Przykład 1. Pani Beata złożyła u pracodawcy wniosek o godzinne wyjście prywatne 4 maja 2021 roku. W tym czasie chciała się poddać szczepieniu przeciwko COVID-19. Pracownica nie odpracowała w maju godzinnego wyjścia, w związku z czym pracodawca obniżył jej wynagrodzenie za czas, w którym nie wykonywała pracy. Miesięczna pensja pani Beaty wynosi 4000 zł brutto, czas pracy w maju obejmował 160 godzin. Pomniejszenie wynagrodzenia należy obliczyć w następujący sposób: 4000 zł / 160 godz. = 25 zł/godz. 4000 zł – 25 zł/godz. x 1 godz. = 3975 zł Zwolnienie od pracy na czas szczepienia przeciw COVID-19 spowoduje obniżenie wypłaty o 25 zł brutto. Czy w razie wystąpienia objawów poszczepiennych pracownik otrzyma wolne? U wielu osób zaszczepionych pojawiają się niepożądane objawy poszczepienne.

Powrót do pracy po L4 trwającym ponad 30 dni oznacza dla pracodawcy konieczność skierowania pracownika na badania lekarskie w celu potwierdzenia jego zdolności do podjęcia pracy. Doprecyzowane zostało to dokładnie w art. 229 § 2 Kodeksu Pracy. Art. 229 § 2 Kodeksu PracyPracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Pracodawca, przewidując powrót do pracy po L4 pracownika, powinien wystawić skierowanie na badania medycyny pracy. Za badania lekarskie w ramach medycyny pracy, czy to wstępne, okresowe czy kontrolne, koszt ponosi zawsze pracodawca. Pracownik jest zobowiązany stawić się na badania kontrolne, gdyż pracodawca nie może dopuścić go do pracy bez ważnych badań. Taki obowiązek również wynika wprost z przepisów. Art. 211. Kodeksu PracyPrzestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany: (...)5)poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich. POLECAMY Ogłoszenia o pracę z całej Polski Poznaj wybrane oferty pracodawców Weź udział w rekrutacji Podziel się opinią Zobacz ogłoszenia Dowiedz się ile możesz zarabiać w innej firmie na takim samym stanowisku Badania kontrolne a obowiązki pracodawcyBadania medycyny pracy powinny być wykonywane w miarę możliwości w godzinach pracy. Za czas przeznaczony na badania profilaktyczne, w trakcie którego nie wykonujemy pracy, należy się pracownikowi wynagrodzenie jak za czas wykonywania pracy. Pracodawca ma obowiązek ustosunkować się do wyników badań kontrolnych i zaleceń lekarza orzecznika. Tak więc, jeżeli stan zdrowia pracownika skierowanego na badania, nie pozwala na powrót do pracy na stanowisko zajmowane przed okresem niezdolności do pracy, pracodawca zobligowany jest do jego reorganizacji pracy danej osoby. Pracodawca w takim przypadku powinien odsunąć pracownika od pracy, może on np. przenieść pracownika na inne stanowisko, które nie nadwyręży stanu zdrowia pracownika. Pracodawca zobowiązany jest ustosunkować się do wyniku badań pracownika. Jeżeli pracownik nie jest zdolny do wykonywania pracy na danym stanowisku, pracodawca nie może dopuścić go do pracy. Powrót do pracy po L4 a uchylanie się od obowiązku wykonania badań lekarskichW przypadku uchylania się od obowiązku poddania się profilaktycznym badaniom lekarskim w ramach medycyny pracy, pracodawca może nałożyć na pracownika karę upomnienia, nagany lub karę pieniężną. W skrajnych przypadkach niepoddanie się badaniom medycyny pracy może nawet stanowić podstawę do rozwiązania umowy o pracę z winy pracownika.Polecamy: Urlop macierzyński, a niespodziewana choroba