🔊 Wysoka Kopa (niem. Hinterberg, 1127,6 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w masywie Wysokiego Grzbietu. Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w środkowo-wschodniej części Gór Izerskich, w najwyższej centralnej części Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, między wzniesieniem Złote Jamy po południowo-zachodniej stronie a Izerskimi Garbami po wschodniej stronie, około 2,65 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego. Najwyższy szczyt Gór Izerskich. Czasami zaliczana jest do masywu Zielonej Kopy. Łagodna kopuła zbudowana z granitów, gnejsów i łupków, należących do bloku karkonosko-izerskiego, a ściślej do jego północno-zachodniej części – metamorfiku izerskiego. Bezleśna (w wyniku klęski ekologicznej lat 80. XX w.). Partie wierzchołka porośnięte łąkami subalpejskimi z interesującymi gatunkami roślin (arcydzięgiel litwor, gęsiówka Hallera, zawilec narcyzowy). Szczyt bardzo często pokrywają chmury. Na Wysokiej Kopie długo (do początków maja) utrzymuje się pokrywa śnieżna. Obok szczytu prowadzi czerwony – fragment Głównego Szlaku Sudeckiego ze Świeradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby. Jest to dobry punkt widokowy. Wysoka Kopa należy do Korony Gór Polski, Korony Sudetów oraz Korony Gór Dolnego Śląska.