Zamykam oczy na nic już nie patrzę tylko się rzucam w tę przepaść Pana Boga w przepaść Jego miłości nieskończonego miłosierdzia pisała bł

Wielkimi krokami zbliża się nowy rok liturgiczny oraz adwent. Patrzę na to, co dzieje się w mediach społecznościowych i myślę z lekkim uśmiechem nowy rok, stara ja. Cieszę się z tego ile inicjatyw pojawia się na rynku katolickim. Kalendarze adwentowe, wyzwania, lektury duchowe, rekolekcje. Dużo tego, bardzo dużo. To dobrze, choć ro

Obchody święta niepodległości w małej, kaszubskiej parafii. Patrzę na tłumy, poczty sztandarowe, młodzież ze szkoły mundurowej. Jednak mój wzrok przyciąga głównie kilkanaścioro dzieci, które wychodzą na środek kościoła. Wyśpiewują pieśni patriotyczne, zachwycając zgromadzony tłum swoim zaangażowaniem i profesjonalizmem. W oczach st

Diecezja łowicka jest piękna Żyją w niej piękni ludzie którzy wierzą w Boga Chcę widzieć wszystkich dlatego z miłością patrzę na tych którzy

Czekasz na tańszą wersję gogli Applea? Zanosi się na to, że trochę sobie poczekasz.

Kampania prezydencka w USA jest na ostatniej prostej. Kto wygra wybory? - Ufam, że Donald Trump, bo był najbardziej propolskim prezydentem - zadeklarował Janusz Kowalski w programie Tłit Wirtualnej Polski.

Dlaczego podejrzani o gorsze rzeczy są lepiej traktowani? Dlaczego Episkopat milczy w sprawie ks. Olszewskiego? Dlaczego nikt poza posłami nie poręczył za sercanina? Miałam o tym nie pisać, bo wszyscy już przecież napisali tyle razy, ale jednak nie mogę. Dlaczego? Bo w tej sprawie poza jej istotą winny czy niewinny? - jest kilka b

Renate Reinsve, Kate Winslet, Zofia Jastrzębska, Kajol i Rosamund Pike. Te aktorki każdą rolą zachwycają naszą redakcję. Dlaczego akurat one i za jakie role tak

Patrzę ostatnio ze zdumieniem na różne rodzicielskie akcje, odbywające się po części w przestrzeni publicznej. I mam dylemat. Bo z jednej strony jestem zdania, że każdy rodzic wie, co jest najlepsze dla jego dziecka, a z drugiej mam poczucie, że guzik prawda.

Życie to pielgrzymka w czasie. I pielgrzymka na nogach, w przestrzeni, nam o tym przypomina. Każdy z nas ma odmierzoną ilość dni do celu, choć nikt nie zna ich ilości. Patrzę do przodu, a droga wydaje się wić bez końca. Co będzie na końcu? Na co mam nadzieję?. Przeczytaj drugą część historii brata Damiana Wojciechowskiego SJ.