Cudzoziemcowi służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli Urząd do Spraw Cudzoziemców: pozostaje w tzw. bezczynności, a więc albo nie podjął żadnych czynności w sprawie, albo też nie załatwił jej w terminie określonym przepisami prawa dopuścił się tzw. przewlekłości, kiedy to postępowanie w danej sprawie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do jej załatwienia. Ponaglenie wnosi się do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie albo jeżeli nie ma organu wyższego stopnia – do organu prowadzącego postępowanie. W przypadku postępowań dotyczących wydania zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Polski, organem pierwszego stopnia prowadzącym postępowanie jest właściwy Wojewoda ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca, natomiast organem wyższego stopnia jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Jak napisać ponaglenie do Urzędu? Powinno ono zawierać następujące elementy: wskazanie daty i miejscowości w której zostało sporządzone oznaczenie danych osobowych składającego, poprzez wskazanie imienia, nazwiska, adresu zamieszkania oraz numeru PESEL wskazanie organu do którego jest kierowane, a więc Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców tytuł „PONAGLENIE” określenie, że składający wnosi o:stwierdzenie, że organ rozpatrujący sprawę dopuścił się bezczynności poprzez niezałatwienie danej sprawy w terminie bądź przewlekłości wskutek jej prowadzenia dłużej niż jest to niezbędne do jej załatwienia zobowiązanie organu rozpatrującego sprawę do załatwienia sprawy oraz wyznaczenie 7 dniowego terminu do jej ostatecznego załatwienia zarządzenie wyjaśnienia przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności oraz podjęcia środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości.uzasadnienie, zawierające opis sprawy własnoręczny podpis wnioskodawcy.

Dowód z zeznań świadków w sprawie o rozwód z orzekaniem o winie nie jest niezbędny, jednak jest jednym z najczęściej stosowanych. Warto wnioskować o dowód z zeznań świadków, kiedy dana osoba rzeczywiście była bezpośrednim świadkiem negatywnych zachowań drugiego z małżonków. To po stronie osoby niewinnej rozpadowi małżeństwa istnieje obowiązek wykazania, że drugi z małżonków dopuszczał się niewłaściwych zachowań.