🔊 Balsam Szostakowskiego (inne spotykane nazwy: Polimer "E", Polyvinox, Vinilinum, Vinylinum, Avilin) – eter poliwinylobutylowy (polimer eteru winylowo-butylowego). Bardzo gęsta, lepka, przezroczysta ciecz o barwie lekko złotawej i charakterystycznej woni eterowo-spirytusowej. Nierozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w stężonym (96%) etanolu, łatwo rozpuszczalny w eterze etylowym. Miesza się z olejami tłustymi oraz niektórymi tłuszczami stałymi. Oryginalny, rosyjski środek leczniczy o działaniu przeciwzapalnym, bakteriostatycznym, fungistatycznym, słabo znieczulającym, pobudzającym gojenie (poprzez stymulację ziarninowania i odtwarzania nabłonka) oraz przeciwwrzodowym. Opracowany został przez rosyjskiego chemika prof. Michaiła Szostakowskiego, po przypadkowym jego otrzymaniu w roku 1939. Wprowadzony do lecznictwa rosyjskiego w 1940 r., natomiast w Polsce na przełomie 1964/1965 r. Stosowany wewnętrznie, m.in. w: czerwonce; chorobie wrzodowej żołądka; chorobie wrzodowej dwunastnicy. Stosowany zewnętrznie – w postaci nieprzetworzonej (per se) bądź w preparatach recepturowych (w mieszaninie z olejami roślinnymi, mineralnymi, maściach, pastach oraz czopkach) w stężeniu 20–25% (niekiedy do 50%), w leczeniu trudno gojących się: ran; oparzeń; czyraków; odleżyn; żylaków odbytu. Balsamu Szostakowskiego nie należy stosować w chorobach wątroby, w tym w żółtaczce mechanicznej i leptospirozie.