🔊 Krzysztof Kieślowski (odsłuchaj) (ur. 27 czerwca 1941 w Warszawie, zm. 13 marca 1996 tamże) – polski reżyser i scenarzysta filmowy, przedstawiciel nurtu zwanego kinem moralnego niepokoju, kawaler Orderu Sztuki i Literatury. Swą karierę reżyserską rozpoczął jako dokumentalista (Życiorys, Z punktu widzenia nocnego portiera), jednak wraz z upływem czasu zaangażował się w realizację filmów fabularnych. Sporadycznie działał też jako reżyser teatralny. Jego wczesna twórczość fabularna składała się z filmów ukazujących rzeczywistość ówczesnej Polski (Personel, Blizna, Amator, Przypadek). Potem, dzięki adwokatowi i scenarzyście Krzysztofowi Piesiewiczowi – późniejszemu stałemu współpracownikowi – zwrócił się ku motywom metafizycznym. Jego dorobek wzbogacił się o filmy psychologiczne podejmujące tematy moralne i egzystencjalne (telewizyjny cykl filmowy Dekalog, Podwójne życie Weroniki, trylogia Trzy kolory). Zmianie uległa także estetyka. O ile wczesna faza twórczości Kieślowskiego charakteryzowała się ascezą formalną na wzór dokumentów, o tyle późna cechowała się wyszukanymi zabiegami wizualnymi. Choć starał się zachowywać dystans wobec wydarzeń politycznych w Polsce, jego filmy (np. Spokój, Przypadek) wielokrotnie otrzymywały od władz komunistycznych zakaz rozpowszechniania. Szczyt popularności reżysera przypadł na okres transformacji ustrojowej w Polsce, kiedy dzięki Krótkiemu filmowi o zabijaniu i Krótkiemu filmowi o miłości Kieślowski zyskał międzynarodową renomę autora filmowego. Jakkolwiek późniejsze filmy Kieślowskiego były oskarżane o kicz, ceniono je powszechnie za granicą. Dopiero klęska festiwalowa ostatniego filmu trylogii Trzy kolory – Czerwonego – skłoniła Kieślowskiego do przerwania kariery. Choć planował powrót do zawodu kolejną trylogią, jego przedwczesna śmierć uniemożliwiła pełną realizację nowego tryptyku. Otrzymał liczne nagrody na festiwalach międzynarodowych, m.in. Grand Prix MFF w Mannheim (1975), Złoty Medal na MFF w Moskwie (1979), Europejską Nagrodę Filmową „Felix” (1988), Złotego Lwa na MFF w Wenecji (1993) i Główną Nagrodę „Air Canada” na MFF w Vancouver (1994). Dwukrotnie został uhonorowany Złotymi Lwami na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (1979, 1988). Wielokrotnie wyróżniony nagrodą FIPRESCI (1979, 1988, 1989, 1991). Jego wpływ sięgał reżyserów, takich jak: Jerzy Stuhr, Tom Tykwer, Grzegorz Zgliński, Abbas Kiarostami.