Potocznie używany termin „odfrankowanie” polega na uzyskaniu wyroku sądowego na podstawie którego z umowy kredytowej usunięte zostaną klauzule indeksacyjne, co powoduje, że dotychczasowy kredyt we frankach staje się kredytem złotówkowym. Do „odfrankowania” można doprowadzić wskazując przed sądem, że zawarte w umowie klauzule indeksacyjne stanowią niedozwolone postanowienia umowne i w związku z tym nie wiążą kredytobiorcy od momentu zawarcia umowy. Gdy sąd podzieli prezentowane przez kredytobiorcę stanowisko, w wyroku wskaże, że owe postanowienia umowne są niedozwolone, lecz jednocześnie zawarta umowa kredytowa może być dalej wykonywana, klauzule przeliczeniowe zostają więc usunięte z umowy, a kredyt taki traktuje się tak jakby od początku był kredytem złotówkowym. Niedozwolone postanowienia umowne prowadzące do „odfrankowania” to z kolei takie zapisy, które nie zostały indywidualnie uzgodnione z kredytobiorcą i które kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Sąd w każdym przypadku musi zatem ocenić czy zachodzą wskazane powyżej przesłanki i czy może „odfrankować” zawartą umowę. Unieważnienie zawartej umowy kredytowej pociąga za sobą znacznie dalej idące skutki niż „odfrankowanie”, gdyż na skutek unieważnienia umowa taka w ogóle przestaje istnieć, umowa taka jest więc traktowana jak nigdy nie zawarta. Konsekwencje unieważnienia umowy są więc dla kredytobiorcy dużo bardziej doniosłe i nie dla każdego kredytobiorcy to rozwiązanie będzie optymalne, dlatego przed wystąpieniem z powództwem o unieważnienie należy szczegółowo przeanalizować swoją sytuację. Do unieważnienia umowy dochodzi zwykle w sytuacji, gdy sąd uzna, że zawarta umowa jest sprzeczna z obowiązującymi przepisami, lub gdy usunięcie z umowy niedozwolonych postanowień umownych prowadzi do tego, że umowa nie może być dalej wykonywana.