Wielki Czwartek jest nazwany wielkim, ponieważ stanowi początek wydarzeń zwanych Wielkanocą, czyli najważniejszego święta chrześcijańskiego. W liturgii tego dnia uczestniczymy w uroczystym pożegnaniu Wielkiego Postu i w wejściu w triduum paschalne, czyli trzy dni upamiętniające mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Jest to więc dla wiernych moment przejścia z okresu refleksji i wstrzemięźliwości do celebracji najważniejszych tajemnic chrześcijaństwa.

W tradycji wielkanocnej związanej z Wielkim Czwartkiem istnieje wiele obrzędów i zwyczajów. Do najbardziej znanych należy obrzęd umycia nóg, który odzwierciedla pokorę i miłość bliźniego, a także nakładanie nałan na złożony pas, który symbolizuje ciernie, które Jezus miał na głowie. Ponadto tego dnia w wielu domach wypieka się chleb paschalny, zaklepa jajka do święconki oraz przypomina się dzieciom o zwyczaju święcenia pokarmów przed Wielkanocą.

Liturgia Wielkiego Czwartku ma na celu upamiętnienie Ostatniej Wieczerzy, Podczas której Jezus ustanowił Eucharystię i kapłaństwo. Głównym wydarzeniem tego dnia jest Msza Wieczerzy Pańskiej, w trakcie której kapłan konsekruje chleb i wino, przemieniając je w Ciało i Krew Chrystusa, które następnie wierni spożywają pod postacią Hostii. Liturgia Wielkiego Czwartku jest więc momentem kontemplacji i wdzięczności za tajemnice zbawienia dokonane przez Jezusa Chrystusa.