🔊 Zysk – pojęcie, które jest różnie definiowane. Jest to sytuacja, w której człowiek uważa, że przychody z podjętego działania były wyższe niż koszty. W ekonomii to pojęcie stosuje się też w węższym znaczeniu – jako zarobek przedsiębiorcy wyższy niż standardowy zwrot z zainwestowanego kapitału (swego rodzaju nagroda za lepsze zaspokajanie potrzeb konsumentów). W księgowości zysk jest nadwyżką pieniężnych przychodów przedsiębiorstwa nad jego kosztami w danym okresie działalności. Dlatego też nie każde przedsiębiorstwo, która uzyskuje zysk księgowy, przynosząc właścicielom np. 3% z zainwestowanego kapitału, uzyskuje zysk ekonomiczny (bo właściciele mogli alternatywnie zainwestować w inne przedsięwzięcia przynoszące 5% zwrotu z kapitału, będące w danym momencie standardowym zarobkiem na rynku). Zysk całkowity (π) – różnica między całkowitymi przychodami (total revenue, TR) przedsiębiorstwa uzyskanymi ze sprzedaży produktów, a całkowitymi kosztami poniesionymi na wytworzenie tych produktów (total cost, TC), czyli: π = T R − T C {\displaystyle \pi =TR-TC} Maksymalizacja zysku może stanowić cel dla prowadzonej działalności przez przedsiębiorstwo zarówno na rynku doskonale konkurencyjnym, jak i niedoskonale konkurencyjnym. Wielkość produkcji maksymalizującą zysk można wyznaczyć, porównując koszty całkowite z przychodami całkowitymi, ale najczęściej korzysta się ze zrównania kosztu krańcowego (marginal cost, MC) z przychodem krańcowym (marginal revenue, MR). Na górnym rysunku są przedstawione wielkości całkowite: koszty, przychody i zyski. Przedsiębiorstwo maksymalizuje zysk, sprzedając 300 tys. róż miesięcznie. Na dolnym rysunku tę samą wielkość sprzedaży/produkcji wyznacza punkt przecięcia krzywej kosztu krańcowego z krzywą przychodu krańcowego. Zysk przeciętny to zysk zarobiony ze sprzedaży każdej sprzedanej jednostki produktu. Zysk krańcowy to zysk zarobiony ze sprzedaży każdej kolejnej jednostki produktu.