🔊 Gertruda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, złożone z członu Ger-: stwniem. gēr – „włócznia z ostrym żelaznym grotem”, „oszczep”, oraz trut, od germ. thrūdi („moc, siła”) pomieszanego z drūda, stwniem. trūt, drūt („ukochany, miły”; por. Ermentruda). Można je tłumaczyć jako „silna w walce oszczepem”. Notowana w Polsce od XIII wieku, początkowo w łacińskiej formie Gertrudis (1223 r.), a od 1251 r. jako G(i)ertruda. Imię to było dość popularne w Polsce w średniowieczu. Inne notowane w średniowieczu formy tego imienia to: Gertrud, Girtrud, Girtrudis, ze zdrobnieniami G(i)erka, G(i)eruchna, G(i)erusza, Trude (niem.), G(i)ela, Ruchna (to ostatnie może też od Rufiny). Na gruncie niemieckim skróconą formę Gertrudy może stanowić także Gerda. Rosyjskie słowniki tłumaczą to imię dwojako: jako imię germańskie o morfologii opisanej powyżej i jako imię powstałe ze złożenia skróconych wyrazów „героиня труда” (czyt. gieroinia truda), czyli „bohaterka pracy” (por. Bohater Pracy Socjalistycznej). Jako zdrobnienia proponują formy: G(i)erta, G(i)eta, G(i)etunia, G(i)etusia, G(i)era.