🔊 Szlifierka – obrabiarka przeznaczona przede wszystkim do obróbki wykańczającej utwardzonych powierzchni przedmiotów uprzednio obrobionych innymi metodami. Coraz częściej szlifierki o dużej mocy są stosowane do obróbki końcowej przedmiotów będących półfabrykatami (odkuwki, odlewy) z niewielkimi naddatkami na obróbkę. Szlifowanie jest obróbką dokładną, umożliwiającą osiągnięcie dokładności wymiarowej w klasach 5-6. Powierzchnie szlifowane mają dużą gładkość. Głównym zadaniem technologicznym szlifierek jest obróbka powierzchniowa powierzchni cylindrycznych i płaszczyzn. Szlifierki pracują narzędziami wieloostrzowymi, zwanymi ściernicami. Cechą charakterystyczną dla szlifierek jest duża szybkość skrawania (V ~ 30 m/s). Z tego powodu ściernice, wirujące z dużą prędkością, muszą być dokładnie wyważone i zaopatrzone w osłony. Łoże i korpus szlifierki powinny być sztywne (odporne na drgania). Podczas szlifowania konieczne jest bardzo efektywne chłodzenie ze względu na powstawanie dużej ilości ciepła. Moc szlifierek jest znaczna w stosunku do objętościowej wydajności skrawania. Jest ona stosunkowo duża nie tylko ze względu na dużą szybkość skrawania, lecz również dlatego, że ostrza ściernicy mają przeważnie ujemne kąty natarcia. Duża różnorodność prac wykonywanych na szlifierkach spowodowała opracowanie wielu konstrukcji, które we współczesnym przemyśle maszynowym stanowią dużą grupę obrabiarek pracujących często w cyklu automatycznym.