🔊 Kisiel – zestalana na zimno, potrawa o konsystencji gęstego żelu. Kisiele wytwarza się ze zbóż (owsa, żyta, pszenicy), grochu, owoców lub mleka. Kisiele zbożowe znane były 9 tys. lat temu w starożytnej Anatolii i Mezopotamii, są wzmiankowane w tekstach sumeryjskich i and akadyjskich. W czasach starożytnych kisiel owsiany przygotowano przez fermentację mleka owsianego. Owsiany, żytni lub pszenny kisiel był na terenach wschodnioeuropejskich potrawą codzienną, ale też rytualną, spożywaną podczas uczt pogrzebowych (Rosja). Kisiel o rzadkiej, płynnej postaci jest tożsamy ze staropolskim żurem. W dawnej kuchni polskiej kisielami (kisielicami) nazywano gęste zupy (breje) przyrządzane na żelatynie z ryb. Potrawy te były przeważnie kwaśne lub sfermentowane (np. przygotowywane na żurze lub zakwasie), czasem dosładzane i barwione owocami lub sokami z owoców. Spożywano je w czasie postu. W kuchni francuskiej znana była podobna potrawa, zwana gelée – był to owocowy galaretko-kisiel przygotowywany z żelatyny na bazie odpadków rybnych. Znane współcześnie kisiele owocowe zestalane skrobią ziemniaczaną spopularyzowały się na terenach rosyjskich pod koniec XIX lub na początku XX wieku – wraz z rozprzestrzenieniem się uprawy ziemniaka. Jako że nie wymagają one fermentacji, są łatwiejsze w przygotowaniu, co przyczyniło się do ich popularności.